Het wordt overal om je heen zichtbaar en hoorbaar: de milieu- en klimaatcrisis gaat naar een climax met onbekende afloop voor ons allen. Een onbeheersbare ramp in het verschiet – dat is toch het laatste wat je wil?  Allerlei aspecten van onze maatschappij – onze wijze van mobiliteit, voeding, wonen en bouwen, productie, consumptie- hebben directe effecten op de wereld om ons heen en toch gaan we maar door… Het knaagt aan mij hoe ik, nu, op mijn eigen kleine schaal, mijn bijdrage kan leveren aan een duurzame leefwereld met toekomst.

Bij de verbouwing van de oude slagerij van Ton van Kuijk aan de Oude Arnhemseweg, waar wij zijn gaan wonen, wilden we graag zoveel mogelijk duurzame materialen en technieken aanbrengen. Voor de verbouw van het huis bleken een groot aantal oplossingen echter niet betaalbaar (een terugverdientijd van 20 jaar of meer) of niet mogelijk. En dan blijkt dat je van alles moet uitzoeken omdat de bouwwereld geen directe informatie kan geven over het verbouwen van een huis zodat dit “energie-neutraal” kan worden. En dat terwijl bekend is dat de woon en bouwsector in Europese landen, berekend over de hele levenscyclus, verantwoordelijk is voor ongeveer 30 % van de totale ecologische voetafdruk, 25 % van de totale broekasgasuitstoot, en 40% van het energieverbruik. Er zijn vele initiatieven voor duurzaam bouwen maar dat betreft hoofdzakelijk nieuwbouw, terwijl 80% van onze woningvoorraad bestaande woningen betreft. Als we voor de totale economie een afname van de milieu-impact willen bereiken, dan moeten onze handen uit de mouwen.

Het bewustworden van de gevolgen van onze eigen akties is nog steeds niet volledig aanwezig. Ik rijd nog steeds auto, zelfs met plezier, maar de hoeveelheden CO2 en de brandstofconsumptie zijn niet voelbaar. Er is geen grote teller of afrekenmachine die mij met de neus op de feiten drukt of mij de adem beneemt. Ik kan alleen beredeneren dat mijn reis met de trein minder uitstoot Co2 en energie kost. En dus neem ik steeds meer de trein als het mogelijk is.

Onze straten staan vol met auto’s. Met autodelen kan het aantal auto’s worden teruggebracht zonder dat dit een vermindering van het reisgemak betekent. Opeens moet je nadenken of je nu een auto nodig hebt. Het maken van een bewuste keuze helpt ons om minder energie te gebruiken. Want de brandstoffenvoorraden zijn eindig, het is alleen nog een kwestie van tijd wanneer het ophoudt. Het blijkt moeilijk om onze gewoonten te veranderen, ook al weten we dat er ernstige gevolgen aan zijn verbonden. Er is een grote complexiteit in de wereld om ons heen die niet direct begrepen kan worden. Eigenlijk hangt alles met alles samen. Dus ook alle dingen die u en ik doen, hoe klein ook.

En dichterbij? Is het niet hoog-nodig dat we samen iets ondernemen? Dat kan door elkaar te vertellen en te helpen met tips over bijvoorbeeld het verminderen van energie. Klein of groot: alles helpt. Het stukje van Alberto Rico in de vorige Dichterbij ging er ook over: zwerfafval om ons heen. Wat doen we als we het zien? Zullen we het samen direct gaan opruimen? Gewoon aan de slag ermee, dat geeft een prettig gevoel om bij te dragen aan meer leefbaarheid voor ons allemaal.

Mijn idee is om in Dichterbij steeds iets te belichten dat alledaags is en door een ieder kan worden gerealiseerd. Of met een voorbeeld van iemand in de wijk die al iets heeft gerealiseerd. Er is veel te bedenken dat met een gezamenlijke uitvoering ook nog een financieel voordeel kan opleveren in de aankoop. Misschien een gezamenlijk project op langere termijn? Het idee dat we samen kunnen leven in een duurzamere wijk, is een prettig vooruitzicht. En ik hoop dat velen van u reageren en ook met ideeen komen die inspirerend zijn. Mail aan: redactie@dichterbij.nl

De teller gaat lopen – onze gezamenlijke bijdrage kunnen we gaan optellen en jaarlijks zichtbaar maken zodat we allemaal bewuster worden van onze bijdrage.

Juliet de Barbanson

TIP – koop een Eco-was-bal: 1000 x wassen voor €25,– zonder waspoeder (of alleen een theelepel omdat je zo graag de zeepgeur ruikt) zie www.ecowasbal.nl